Yürüyoruz. Sırtımızda çantalar, ruhumuzda özgürlük, sesimiz son raddinde, haykırarak çığlıklarla yürüyoruz. Gölgemiz geceye, kupkuru çimenlere yayılıyor. Büyüyoruz, her adımda yaklaştığımızı biliyoruz, kendimize inanarak hiç durmadan, tek kelime konuşmadan yürüyoruz. Beynimiz durmadan işliyor. Kararlar alıyoruz. Attığımız adıma dikkat ediyoruz.

Bir şey ya vardır ya yoktur. Seviyoruz.

Bir şey vardır: Acı çekiyoruz.

Bir şey yoktur: Biz, yapamıyoruz.

Deneme-dağılma.. Denemeden anlamayacağız. Anlamaya az kaldı.

Ve, içimden bir ses, ben hayır derken içten içe evet dediğim kimselerle var olduğunu iddia ediyor mutluluğun. Nedense bir şeyler, ertelemekle engellenilemiyor.