Bu gece de cümlelerimde bir erkeği nesne olarak bulunduruyorum ve kendimden bu kadar sıradan nesnelerim olduğu için nefret ediyorum. Her şey bu kadar sıradan olabilir; ama nesnelerim bu kadar sıradan olmamalı.

Cümlelerime müsamaha gösteremeyeceğim kadar çok sahibim onlara. Ve o kadar kızgınım.

"Geceye Yürümek."

(Eskilerde biri vardı: Ufuk Hoca. Oralarda mı acaba? Mutlu mu acaba? Bilmem..)