Yediremezler. Anılarında bırakmaya pek bi istekli olarak ardlarına bile bakmadan koşa koşa kaçtıklarının, artık bırakmadan önceki kul köle sevdasını bitirmesini, yediremezler. Her sevginin yoktan var olduğunu unutup, her yokluğa bir varlık sıkıştırmak için kan ter içinde kalırlar, gecelerce başka tenlerde ararlar hayatın anlamını da, sizin dürüst uykularınızdan çalarlar. Bir de seviyorum narası atıp tutarlar ya başkalarının belinden, sizin eliniz başka bir ele uzanınca unutulmayan neler neler kalır... Yediremezler, artık istemediklerinin, istememesini artık. Bencildir, çeksin acımı derler de gülümserler, gördükleri talepleri anlatırlar, ben hala doymadım kızım, seninle mi kalayım derler utanmadan. Utanmadan. Sonra da siz utanmazlığınızla kalırsınız.

Beni hediye paketine sarıp da rafına yerleştir, ben de cımbızla alayım hayatımı her ayrı gün. Her ayrı kökümü senin çamurunda kurutayım, heba olayım da, yeter ki bu dünya hep senin etrafında dönsün. Bu dünya senin etrafında dönsün de, sel olsun, deprem olsun önemi yok. İnsanlar da ölebilir, kanser olabilir kazalar da aids de her şey. Ama o dünya, ille de senin etrafında dönsün.

"Biliyorum, hayat yaşayanlara israf edilmiş."