Birilerinin cümlelerini birilerinin bedenine yamalasak, kusursuz "biri" ortaya çıkardı. Ama kabullenmeliyiz ki, hiç"biri" kusursuz değil.
Gerçekçilikten yoksunsak, gerçekçi olanlar canımızı sıkıyor, dünyamıza büyük geliyorlar, o parça o yere asla tam anlamıyla oturmuyor bir türlü olmuyor. İtip kakıp bastırarak oraya onu yerleştirmek için kan ter içinde uğraşıyoruz; olmuyor. Karşımızdaki, söz konusu "parça" paramparça oluyor, ya da o "boşluk" bozuluyor, deforme oluyor.
Duygusallıktan yoksunsak, duygusal kişiler saçmalıyor gibi geliyor bize.
Bizim zıtlıklarımız başkalarının aynılıkları ile dengelenemiyor, bizim aynılıklarımız onların benzeyişlerine yakınsadığı müddetçe biz karşımızdakini bize uygun görüyoruz. Biz ısrarla değişmezken sık sık hayıflanıp şikayet ediyoruz. Hep onlar değişecek, hep onlar verecek, hep onlarda suç zaten.
İnsanoğlu çok, bencil. En toplumsal insana ise, olsa olsa üzülürüm. Toplumsal olduğunu söyleyen herkesin ben'i toplum olmuş. Bu toplumdan olmaktansa bu kendi köşemde kimse beni okumadan kendi kendime konuşmayı yeğlerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder