Hayatınız boyunca, öyle veya böyle bir kimlik geliştirmişsinizdir. İnandıklarınız ve reddettikleriniz, mütemadiyen yerip er geç tahammül etmenizi gerektiren ya da doğrudan sizin yaptığınız bir durumla karşılaşmanız, bir sevdiğinizden yediğiniz darbe, aileniz, cinsiyetinize dair tercihiniz sizi bir şekilde siz kılmıştır. Hatalarınızın olmasına müsamaha gösterecek bir çevre edinme çabasına girişirsiniz ilk sosyalleşme dönemlerinizden itibaren.. Bir şekilde birilerini seversiniz ve elbette siz de sevilirsiniz. Kötü zamanınızda birilerini arayabilecek bir bünye geliştirirsiniz.

Bu kimliğimi seviyorum. Sevmek zorunda değilsiniz. Yeni yeni keşfetmeye başlıyorum kendimi. Beni anlamanızı da sevmenizi de beklemiyorum. Ama hayatta duyduğum heyecanların da acıların da bir zerresini duymayacaksınız artık. Yolunuz açık olsun. Öfkeli ya da kindar değilim. İç hesaplaşma yapmıyorum. Kötülüğünüzü değil iyiliğinizi istiyorum.

Ama hissettiklerim arasında dostluk da yok.