Çok fazla olmamakla birlikte fark edişler sürecine girdiğimi anladım. Yüksek seslerin de etkisi var bu duruma; ancak çeşitli kararlar almama ilkemi geride bıraktığımı da fark ettim. Karar almam gerekiyor. "Hayatımın tamamını kendimi, nereye ait olduğumu, ne olduğumu bulmak" için harcamış olsam bile, er geç bir yerde huzur bulacağıma dair inancım hiç sarsılmadı. Ölmeyi çokça istediğim dönemlerin arada bir ziyaret etmesine de çok karşı  değilim. Günü gelince bunu da yaparım belki, bilmiyorum. Benim elimde pek çok "ama" var. Biraz yorucu ben olmak. Öf.