----
Bana kalırsa her birimizin anlamsızlığını keşfetmesi için geçmesi gereken aşamalar birbirine paralellik gösteren aynılıklar içeriyor. Her birimizin birbirimizden farklı olduğu fikrine kendimizi adapte edebilmemiz ve bu aşamada hayatta her şeyin salt bizim istediğimiz şekilde olmayacağını içselleştirebilmemiz için birkaç aynılık yaşamamız gerekiyor. Mesela çok büyük bir kayıp yaşamalıyız, mesela anne olmalıyız, mesela ailemizle aramız açılmalı... Aynılaşmaların farklılığımızı fısıldadığı dakikaları kaçırmalarımız belli bir süre sonra artık anlamalara eviriyor kendini galiba.
---
Sevgimi düşünüyorum. Sevgilerimi. Sevgililerimi. Baştan sona bir keşif süreci... Önce kendini. Dünyayı. Değer verileni. İnsanı. Şimdi sayıca tekil olmayan pek çok kadını aynı anda baştan çıkarabilirliğini elde tutan biri, eskiden beni baştan çıkarabilmişliğiyle hiç övünmüyordu. Şimdi var olmayan biri, eskiden varlığın kelime anlamıydı.
Zamanın hep kötüyü getirdiğine olan kesin inancımı derin şekilde sarsmış olan, zamanın ta kendisi.
Zaman, hep iyiyi getiriyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder