Birilerini tüm varlığınla sevdiğini fark ettiğin an, ölüme en yakın olduğun ve ölümü en az düşündüğün andır. Çünkü o sevgiyi fark ediş anın, salt mutluluk ve salt salaklıktır. Aşk oyunu denilen şey, salakçılık oyunudur. Bile bile girilmeyen bir yolda, bile bile kaybolmaktır. Bile bile kendini, kaderini ve bedenini birine teslim ettiğinde, bunu tümüyle kendi isteğinle ve tümüyle duygunla yaptınsa, bil ki her şey birgün bok olacaktır. Ama sakın yapmamazlık etme, bok olmasına daha vardır çünkü. Ve o boka giden yolda, her şey yaşanacaktır. Boku geçinceyse, çok daha azı kalacaktır yaşamalık. Tüketilen bir tatlı değildir sevgi, hainlik etmemiştir hiçbir sevgili sevilene. Herkes herkesi sevebilir de aslında. Çok sevmektir sıkıntı yaratan. Şimdi böyle derim de, önceden, beni benim sevdiğimden daha mı az seviyor diye düşünerek çıldırabilecek kadar salaklaşmıştım. Kendi ellerimle yıktığım bin tane putu unutup birkaç günde bir tanesini yaratırsın da sonra tüm ibadetlerini ona eder, tüm kurbanlarını ona sunarsın. Ne komik ve ne yazık.