ben bir hayalperestim

Keyif yapmaya bayılıyorum, benim için yaşam tarzı halini almış durumda. Sabah sabah türk kahvesi lokum ve kırmızı tepsi sefası ile ayaklarımın üzerinde uyuyan yumuşak adam kedi keyfi bugünü güzel yapan bir sürü şeyden sadece biri. Paria ve Paris'in bloglarını okudum kahvemi içerken, iki kat keyif. Bir avuç da badem yedim Bim'in tescilli markası SimbaT 'tan. Canım da tavuklu sandviç istedi zart diye. Evet hayatımı bu şekilde geçirmek istiyorum ben. Mesela sabahın son saatlerine kadar uyumak istemiyorum, saat altı dedin mi ben ayakta olayım. Dişimi fırçalarken kendime gülümseyeyim, pozitif cümleler kurup beynimi şartlayayım. Sonra hiç zorlanmadan pat diye zarif kıyafetlerimi giyip kendimi hareketli ve muhteşem ofisime atayım! Herkesten farklı olarak iğrenç kırmızı eşşek kadar dosyalarım yerine renkli eşşek kadar defterlerim olsun, renkli kağıtlarım olsun, kocaman masam ve kocaman bir koltuğum ve küçücük bir bilgisayarım olsun. Mesela ben beyaz kahve fincanında kahve içmekten keyif alıyorum ve evimde beyaz kahve fincanım olmadığı için en yakın zamanda gidip alacağım bundan! Mesela ben dekorasyon dergisi okumaya bayılıyorum, yarın birgün kendi tasarlayacağım kendime ait evimde otururken tebessümle anacağım bu hobimi biliyorum. Ya da sodayı tamamen bitirebildiğimde mutlu oluyorum ben! Canım bir şey yemek istediğinde kendimi tutup iki dakika sonra onu unutma huyumu da seviyorum. Bin tane şeyi merak etmeyi de seviyorum. Yalnızlığımı da sevmiyor değilim, eskiden daha çok severdim ama karamsar olduğumdandı o. Şimdi bu keyiflerimi paylaşmak zorunda olmadığım ve hepsi benim olduğu için mutlu oluyorum :) Ama tabi arada bir en ufacık keyif anlarını sevdiklerimle yaşamaya bayılıyorum, o ayrı.. Otobüsü keyfe çevirmeyi, en çok da mp3çalarımı seviyorum. Anneme bayılıyorum mesela, o kadar güzel ve o kadar ümitli ki! Mesela telefonumdaki tüm kontörü zart diye uzun süredir konuşmadığım arkadaşlarımı arayarak bitirmek beni mutlu ediyor; arayacak kimsem yoksa kontörün ne faydası ve ne anlamı var ki! Ne diye zorlaştırayım ki kendime hayatı? Bu hayat zaten benim :) Günden güne değişen ruhhalimi de seviyorum. Dün gece fark ettim surat asma huyumu kendim bile umursamaz hale gelene kadar sorun etmeyen insanlar var etrafımda, hani beni biliyorlar.. Ne kadar güzel :) Bu blogda kendi kendime konuşmayı da sevdim valla.. Çok sevdim.