Bir kaybeden olarak hissetmeyi rafa kaldırmış zannediyordum kendimi. Dün ilkokul arkadaşımın iş ve eş sahibi olduğunu gördüğümde hissettiğim şey ise bu durumun tam zıttını gösterdi bana... Aldığım tüm destekler, belli belirsiz ona göre aldığım tutumlar, kararlarım, yaşamımdaki dönüşümler birgün yaşadığım hayatın ve aldığım kararların, ya da yeni yeni fark etmeye başladığım ailesel durumların sebep olduğu yükü kaldıramayarak kendimi öldürmeye, hem de büyük bir soğukkanlılıkla, karar verebileceğim gerçeğini sıfırlamıyor aslında. Ben olmanın zorluğunun sebebini araştırmaya koyuldum, doğru, bence takdire şayan bir davranış: Doktora gidiyorum, doktorun önerilerini ve ödevlerini yerine getiriyorum, farkındalığımı artırıyorum, daha az sikliyorum kişileri, e meditasyon ve spor da yapıyorum: Ama HEP BOŞA KÜREK ÇEKİYORUM gibi hissedişim bâki kalıyor.

Bu hisle başa çıkamıyorum çoğu zaman... Yoruldum.