vedalar.

Zaman zaman kabullenmemiz gereken gerçekler peşimize düşer, görmeyiz çoğunu. Belki görmezden geliriz bilmiyorum. Ama bir hocam söylemişti, her şey var ve her şey ortada.. Önemli olan onu anlamak, görmek.. İstersen mezar kaz ört üstünü sıkıntının, ama o orada, tüm gerçekliğiyle durur toprak altında.

Bazen çok da garip kişiler fark ettirir görmemeye gayret ettiklerini insana. Anlamsız bir şekilde kişi kendi kendine anlayamıyor, o kadar zavallı ki toplumsal yönünü kurutamıyor bir türlü.

Yeni bir şey değildi, ben kendi kendimi güçlü göstermeye ve zavallı yönlerimi çekirdek kadroma yansıtmak dışında içime atarak beslemeye çok adamıştım kendimi. Yeni bir şey değil evet, yaklaşık bir yıldır ben güçlülük konusunda takıntılıyım. Ama bu, belli konularda hassas olduğum gerçeğini ortadan kaldırmıyor. Ben sevgiye değer veriyorum. Paylaşmayı seviyorum. Sevgilimi seviyor-dum.

Son zamanlarda karşılıklı uzaklaştık birbirimizden. Ben, onun hareketlerine yoruyorum bu durumu, o benim mutsuzluğuma. Hassas bir noktadan vurdu beni. Bir insana "seni artık istemiyorum ; çünkü sen mutlu değilsin. Ben mutsuz insan tutmuyorum hayatımda zaten." derseniz, bu insanın mutsuz olmamak adına da deliler gibi çabaladığını biliyorsanız, bel altı vurmadır o.

Hele ki hayatta kendisini en çok acıtmış ve kendisini en çok adamış olduğu eski ilişkisinin de bitme sebebi sözde mutsuzluk halleriniz ise.

Hassasiyetlerine saygı duyulabilir bence insanın. O kadar zor değildir insanların birbirlerini anlamaya çalışması.

Bugün ziyadesiyle önemli iki insan hayatımdan uzaklaşmak kararı aldı. Ben, gene kendime çevirdiğim oklarıma sarılıp uzun uzun ayin yaptım.

Sonra aslında göremediğim gerçeklerden söz etti birkaç kişi. Çok zor oldu anlamam. Ama aslında, bildiğim şeyleri anlatıyorlardı.

Bugün, bir başka arkadaşımın arkadaşı trafik kazasında öldü.

İyi geceler.