Bir gece stresten burnumun isyan edip bayıltana kadar kanadığını hatırladım. Yanımdakini uyandırıp kollarında bayılmıştım. Ne kadar da korkmuştu... Ne kadar da mutlu olmuştum korktuğunda. Belki değişir demiştim.
Hatalı değil ki kimse. Belki benim acele etmem dışında ben de değilimdir.
Özlemek hissini bünyemden tamamen atmak için ne yapmam gerek bilmiyorum. Ama ciğerim söküldü, beynim patladı gözlerim işlevini yitirmekte. Tutuyorum kendimi... Tutuyorum. Tutacağım.
"Dünya tam da olması gerektiği gibi. Kendisini kurtarmayanı kimse kurtarmaz."
Hadi ..
Hadi..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder